Gerard Geerlings Coach & Mentor

We hebben de laatste decennia een aantal economische crisissen gehad maar die hadden allemaal hun oorzaak in de financiële markten die niet goed werkten. Dan duurt het even, worden er door de overheden maatregelen genomen en hersteld de oude situatie zich na verloop van tijd naar een nieuw evenwicht en gaan we weer verder met ons leven alsof er niks aan de hand is.

Dat is nu heel anders want het gaat nu niet meer alleen om de financiële markten maar om een wereldwijde herverdeling van de welvaart waarbij er internationaal nieuwe spelers de koers gaan bepalen. En helaas zijn die toetreders niet altijd democratische landen. Waren tot voor kort de rijke westerse landen leading in het bepalen wat er politiek en economisch gebeurde. De G8 bestaande uit het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, de Verenigde State, Canada en Rusland vormde lange tijd het machtscentrum waar alle grote onderwerpen werden afgestemd. Maar de invloed van deze G8 is tanende omdat de internationale machtsverhoudingen aan het verschuiven zijn.

Een goed voorbeeld hiervan is de vergadering van de OPEC deze week over het productieplafond voor de oliewinning dat is afgesproken door de 13 OPEC landen die hierin vertegenwoordigd zijn. Deze landen staan voor 44 % van de wereldproductie aan olie en bezitten 77 % van de oliereserves wereldwijd waarbij alleen Rusland is vertegenwoordigd in de G8. De grootste productiecapaciteit zit in Saudi Arabië en de grootste reserve in Venezuela, beide geen democratische landen. In het verleden had de VS grote invloed op Saudi Arabië en dus op de OPEC besluiten maar dat is nu verleden tijd. Het is vooral Rusland die de banden met de andere OPEC landen aan het opvoeren is die door de gecreëerde schaarste de prijzen zien stijgen en zo ook langer van hun voorraden kunnen profiteren. Dan kan een investering van 500 miljard door Saudi Arabië om de Olympische winterspelen in een nieuw te bouwen stad in de woestijn te gaan bouwen.

De huidige wereldwijde crisis gaat gepaard met een herverdeling van de politieke en economische macht wereldwijde waarbij principes als vrijheid, gelijkheid en een rechtvaardige verdeling van de welvaart niet meer en vogue zijn en dat hebben we vooral ook aan ons zelf te danken. Ook in de Westerse democratieën van de G7 (G8 mijn Rusland) neemt de inkomensongelijkheid toe. Als je veel welvaart hebt en je inkomensverdeling is ongelijk verdeeld is dat een probleem maar als dit het geval is wanneer de welvaart afneemt is dat natuurlijk een nog groter probleem en zal dat gepaard gaan met veel spanning in de samenleving.

Een structurele verandering met nieuwe spelers op het wereldtoneel die vooral uit zijn op het eigenbelang en lak hebben aan de principes en vooral uit zijn op macht en economische welvaart voor de elite waartoe zij behoren. In die zin verschillen Rusland, Quatar, de Emiraten en Saoudi Arabië niet veel van elkaar. En zolang olie de kurk waarop de wereldeconomie draait zal dat nog zo blijven.

De gevolgen hiervan kunnen we allemaal ervaren in ons dagelijks leven waarbij we geen plan hebben hoe we binnen de nieuwe internationale verhoudingen tegenwicht kunnen bieden aan deze zich zelf verrijkende landen. Hopelijk zijn we in staat een nieuw evenwicht te vinden maar ik vrees dat we er niet onderuit zullen komen een stapje terug te moeten doen qua welvaartsniveau. Het is nu eenmaal niet anders.